Minder jeugdigen zijn van zorg afhankelijk

• In het afgelopen jaar zijn veel inspanningen geleverd om kinderen zo dichtbij huis mogelijk ondersteuning te bieden als zij vastlopen in hun ontwikkeling.
• 30% procent van de kinderen die bij de Praktijkondersteuner kwam werd verwezen naar specialistische zorg. De rest van de kinderen (70%) is geholpen door de praktijkondersteuner of is doorverwezen naar een algemene voorziening. Deze resultaten zijn hoger vergeleken metde resultaten in 2022 (55%). We zien dat meer kinderen bij de Praktijkondersteuner zijn geweest en dat de ernst van de problematiek toeneemt.  
• De zorgaccounthouder is in februari 2022 gestart met als doel bemiddelen bij de zorgvraag van kinderen op de wachtlijst (behandeling/GGZ), zodat zij sneller kunnen starten met hun zorgtraject. Bemiddelingen waren vrijwel in alle gevallen succesvol: er kon een alternatief worden aangeboden met een kortere wachttijd. Dit heeft tot gevolg dat kinderen die direct hulp nodig hebben deze ook kunnen ontvangen. Dit komt mede door een goede samenwerking met de zorgaanbieders. De zorgaccounthouder ontvangt wekelijks gemiddeld drie vragen van voornamelijk wijkcoaches. De zorgaccounthouder heeft in 2023 niet gezorgd voor een afname van de wachtlijsten, daarvoor is een bredere inzet nodig. De juiste maatregelen worden genomen vanuit de Hervormingsagenda en de lokale Aanpak Wachttijden.
• In februari 2022 hebben we samen met vier zorgaanbieders bijeenkomsten ontwikkeld voor ouders en hun kinderen die op de wachtlijst staan. De groepsbijeenkomsten zijn succesvol op inhoud. Het blijft echter een uitdaging om ouders die aangemeld zijn bij een andere aanbieder te bewegen naar deze bijeenkomsten.
• De focusgroepen voor jeugdigen zijn als pilot gestart. Dit zijn groepsbijeenkomsten voor jeugdigen met mentale problemen. Ook hier blijkt het lastig de groep vol te krijgen. De resultaten zijn er echter wel; deelnemers zijn erg tevreden en dit voorkomt in veel gevallen een vervolgvraag voor individuele behandeling. Het aanbod bekend maken bij verwijzers en andere vindplaatsen zoals onderwijs, kost veel tijd en inzet.

Als kinderen vastlopen in hun ontwikkeling naar zelfstandigheid, dan ontvangen zij passende hulp. Hiervoor kijken we eerst met de ouders, het netwerk en de sociale basis van een kind wat de mogelijkheden zijn. Als deze niet toereikend zijn voor de ontwikkeling, zetten wij (tijdelijk) specialistische hulp in. We richten ons op kinderen in kwetsbare situaties: kinderen die onze hulp het hardst nodig hebben om zich te kunnen (blijven) ontwikkelen. Een kind mag zijn wie het is, ook als het afwijkt van de norm. Bijvoorbeeld omdat een kind druk is of moeite heeft met leren. We stoppen met onnodig problematiseren van gedrag en normaliseren het gebruik van zorg. Daarbij accepteren we dat sommige problemen horen bij het opgroeien.